Een witte man schrijft een boek over slavernij vanuit het perspectief van de slavenhandelaar; hoe erg de gevaren zijn die hij loopt en hoe groot het verlies is dat hij lijdt (ja ij) het tijdens het verhandelen van mensen. Het boek noemt hij dan KROESVEE, want dat waren zwarte mensen vroeger, verhandelbaar net als runderen, maar dan met kroeshaar.

Ik las het niet, maar ik schreef wel een recensie over de recensie die De Telegraaf erover schreef. “Als de recensie van Telegraaf mij dit boek zou laten kopen, zou dat zijn omdat er geen goedkope deurstoppers meer te koop waren. Of omdat het winter was en ik naar een nieuw huis verhuisd was met een open haard en vergat brandhout in te slaan. Of omdat ik bij iemand die ik niet mag op bezoek was, en flutpapier nodig had om het toilet te verstoppen; nadat ik gepoept had,” schreef ik.

Want hoe kan je je het ergste voorstellen dat mensen met elkaar hebben uitgehaald. Nazi’s die mensen vergastten tijdens de Tweede Wereldoorlog, ethnic cleansing die plaatsvond in Bosnië, en 911, bijvoorbeeld, en daar een boek over schrijven vanuit het perspectief van de dader? Een boek bijvoorbeeld dat een van de terroristen die op 9-11 in een vliegtuig stapte, het hielp kapen en de World Trade Tower invloog, als held afschildert. Geen uitgever die er zijn vingers aan zou branden.

Maar dit boek verscheen wel. Een boek over hoe moeilijk het zakendoen en overleven voor die Europeaanse slavenhandelaar was!. Het verhaal dus van de drie biggetjes, maar dan vanuit het oogpunt van de wolf die mag opscheppen over hoe goed hij kon blazen. En het kreeg een ophemelende recensie.

Nou daar schreef ik dus mijn recensie over.

“De recensent liet het boek klinken als de kots van een dronkaard, maar dan met kaft”

(De schrijver nam mij dat niet in dank af en liet iemand een recensie schrijven over de recensie die ik schreef over de recensie van de telegraaf)

Maar weet je wat er dan gebeurt? De toonaangevende boekenhandel in Suriname heeft het boek gewoon op haar schappen staan.

Dan kan je me zeggen dat ik het niet gelezen heb, maar voor mij is de titel al genoeg.

Een boek waarvan de titel al, een deel van de Surinaamse bevolking beledigt, hoort niet in Surinaamse boekhandels!
Dat verheerlijkt hoe de toenmalige onderdrukker dat deel van die bevolking uit haar continent stal, verhandelde als wegwerp verkoopwaar en eeuwenlang marginaliseerde, verkrachtte, uitbuitte en vermoordde. Dat boek kan je gewoon in Suriname kopen om die waanideeën in stand te houden; het is immers te koop bij de toonaangevende boekenwinkel.

Dan kan je zeggen dat Surinamers andere dingen aan hun hoofd hebben met een achteruithollende economie en aanstaande verkiezingen vol corrupte politici, maar ik zeg dat leesvoer is waar je het tij keert.

Ik vertelde aan iemand gisteren dat ik vind dat ook Suriname aan het dammen is op een schaakbord; op een achterhaalde manier de verkeerde game aan het spelen is. En daarom altijd op 0-1 start.
Dit hier, is in die game een zet. En niet een slimme.