Als je mij een beetje goed kent, dan weet je dat ik intens kan genieten van een goede film. En dat de schrijver in mij telkens een mini-orgasme krijgt bij iedere goede monoloog.

Neem nou bijvoorbeeld de monoloog van Cedric the Entertainer in de film Be Cool. 

Cedric speelt Sin LaSalle, een wanna-be gangster muziek producer en bijna aan het eind van de film wordt hij door een Russische gangster met het N-woord aangesproken.

Het is een gangster film, dus de toupet dragende Rus betaalt ervoor met zijn leven, maar hij krijgt nog eerst even de les voorgelezen door Cedric:

“Have you lost your mind? I mean, how is it that you can disrespect a man’s ethnicity when you know we’ve influenced nearly every facet of white America. From our music to our style of dress, not to mention your basic imitation of our sense of cool – walk, talk, dress, mannerisms. We enrich your very existence, all the while contributing to the gross national product through our achievements in corporate America. It’s these conceits that comfort me when I’m faced with the ignorant, cowardly, bitter and bigoted who have no talent, no guts. People like you who desecrate things they don’t understand when the truth is you should say ‘Thank you, man,’ and go on about your way.”

“Racial epitaph why does it always come to that?” 

(mini orgasme)

Dit stuk schiet me vandaag te binnen, als ik de boodschap lees van VN Secretaris Generaal Ban Ki-Moon, in verband met de herdenking van de Internationale Dag van de Herdenking van de Slachtoffers van de Slavernij en de Trans-Atlantische Slavenhandel.

De dag wordt ieder jaar op 25 maart herdacht.

“De dynamische cultuur en de tradities van Afrika zullen altijd het leven verrijken in de landen die ooit betrokken waren bij de trans-Atlantische slavenhandel,” schreef meneer Ban Ki Moon.

Ik ben het met hem eens, maar vind het toch een onvolledige uitspraak. Er ontbreekt een nuance aan de monoloog van de Secretaris Generaal. Volledigheidshalve: mensen van Afrikaanse origine hebben het leven verrijkt in ieder land op de wereld.

En dan zou ik net als Cedric nu bijvoorbeeld een heel betoog kunnen houden over hoe onze cultuur wordt gekopieerd en geapproprieert zonder zelfs een bedankje. En dat betoog zou ik kunnen beëindigen met een lange, laaaange lijst met namen van zwarte mensen en dingen waarmee ze de wereld verrijkten, van wetenschap tot mode, van jazz, blues, Rock ‘n Roll, R&B en rap, tot verkeerslichten en mobiele telefonie.

Dingen waarvoor op Slavery Remembrance Day iedereen op de wereld zou moeten zeggen “Thank you, black people.”

Maar met die lijst ben ik waarschijnlijk nog even bezig … en ik vergeet waarschijnlijk toch nog een paar namen en dingen. Daar waag ik me daarom niet aan, ook omdat het vaak al genoeg is dat je zelf weet wat je gedaan hebt.

Secretaris Generaal Ban Ki Moon schreef ook over onze veerkracht: “Getest op de grenzen van hun geest en uithoudingsvermogen, lieten tot slaaf gemaakten uit Afrika hun nakomelingen een breed scala van waardevolle activa na, met inbegrip van standvastigheid, moed, sterkte, tolerantie, geduld en mededogen.”

En daar ben ik het dan wel weer helemaal mee eens. Ik ben niet van het type dat wacht op validatie, maar voor zover ik weet is dit er één zonder precedent.

En omdat de geschiedenis ons heeft geleerd dat dit soort waardering schaars goed is en een  dergelijke validatie waarschijnlijk niet gauw weer komt, zeg ik op deze Internationale Dag “Thank you black people.”

And then I go on about my way.