Ik hou van een markt, dus iedere keer als ik er was genoot ik van de atmosfeer. Verkopers die hun waar aanprijzen; die authentieke marktgeur die fluctueert tussen fruit, vlees, vis, riool, mensen en openlucht, met allerlei muziek die erdoorheen stroomt. Guyanese marktverkopers en tawaman gillen luider dan Surinaamse marktverkopers en tawaman wanneer ze hun bus vol willen krijgen.

Heerlijke vibe!

Dus ik liep daar rond, ergens in ’96 na een Caricom meeting en een paar schoenen die op een kraam waren uitgestald, deden me abrupt stoppen. Zwarte lederen sneakers!

Damnn! Nice, dacht ik.

Bleek toen dat ze te groot waren. Ik heb maat 45 en die verkoper had ze in het zwart in 46; en die zaten echt flobby.

Hij had ze wel in 45, maar dan in het groen. “Wat moet ik met een groene schoen?” vroeg ik hem met een frons. Hij probeerde me toch die zwarte aan te smeren, maar echt, “come on! that’s too big,” zei ik hem.

Dus ik liep weg.

Maar hij haalde me met een minuut in. “Sah sah, ik heb een zwarte gevonden in jouw maat.”

Hij wees in de schoen en op de binnenzool zag ik 45 in een zwart cirkeltje. En ze pasten perfect. En ze zagen er goed uit aan m’n voeten.

Dat heb ik wel vaker

Ik betaalde hem en een paar dagen later reisde ik terug naar huis.

Maar een paar weken later, toen ik mijn nieuwe schoenen ging schoonmaken, kwamen de 45 binnenzolen ineens heel makkelijk eraf. En daaronder waren er weer andere binnenzolen, met daarop 46, in een zwart cirkeltje.

Die vent had in die minuut dat ik wegliep, gewoon die binnenzool van die groene schoen, met 45 erop, geplaatst op de binnenzool van die zwarte schoen, met 46 erop. En ze pasten perfect en liepen eigenlijk best wel heerlijk … tuurlijk want ik liep op een opgepropte dubbele zool.

Ik moest erom lachen. Ik was gepakt door een crook, maar ik moest zijn snelle move wel respecteren.

Ik heb mijn opgevulde maat 46 schoenen gedragen totdat ze dood! waren.