Gisteren hield het Weekend College amsterdam ZO (waarvan ik Projectleider ben) bij het ROCvA in Zuidoost, de conferentie “kansen keren”, over onderwijsongelijkheid. Ik mocht voordat Aminata Cairo een wervelende keynote speech gaf, de spits afbijten met een korte intro over waarom we bij elkaar waren.

---

Enkele maanden geleden, t was in juli denk ik,
Vertelde 1 van onze coaches me dat 1 van onze studenten niet echt tevreden was met haar schooladvies. De school wilde haar naar vmbo-k sturen, maar zij was het daar niet mee eens.
Dit was een meisje dat twee jaar geleden gevlucht is uit een oorlogsgebied en dat heel goed kon leren.
Ze heeft misschien wat uitdagingen aan het Nederlands, maar rekenen pakt ze heel goed op.
Dus Lesny, onze ontwikkelingspsycholoog belde en maakte een afspraak met de school. We gingen er samen naartoe om met de moeder van de student in gesprek te gaan met haar mentor.

Meisje en moeder waren een beetje geïrriteerd.
Nu moet je niet vergeten dat dit een meisje is dat maar net in Nederland woont en het Nederlands nog aan het leren is. Haar moeder is de taal nog minder machtig.

Dus ze kwamen maar niet echt uit hun woorden, maar ze vonden beiden dat dit slimme meisje een kans ontnomen werd. Dat ze onnodig werd achtergehouden op een niveau waar ze niet thuishoorde.
Wij hoorden het aan, stuurden het gesprek haar richting op, en hielpen haar toen een bezwaarschrift schrijven naar de directie van haar school. Of ze Engels en Nederlands op K niveau mocht doen, maar rekenen, biologie etc op T niveau.

En toen vergat ik het allemaal. IK HAD VAKANTIE!

Vorige week vertelde dit meisje me dat ze een brief heeft ontvangen van de school dat ze naar 2 mavo mocht. Dus een kans om straks meteen Havo te gaan doen en daarna meteen door naar het hbo.
DAT WAS EEN OVERWINNING tegen onderwijsongelijkheid! Tegen een systeem dat dit slimme meisje zou wegzetten en veroordelen tot minder, alleen omdat ze maar net in Nederland woont. Een systeem dat haar voor de rest van haar leven zou veroordelen, alleen maar omdat ze uit een land komt waar ze niet veilig was. Een systeem dat alleen ziet dat ze anders is dan doorsnee, maar dat totaal voorbijgaat aan haar slimheid. Aan haar potentie.

Ze is er vandaag niet, maar ik wil toch een daverend applaus vragen voor haar.

Want het is een OVERWINNING die zij heeft behaald; samen met ONS TEAM. En haar ouders natuurlijk.
Dit is er 1 van vele soortgelijke overwinningen die we jaarlijks hier behalen, vaak zonder dat we het zelf goed doorhebben.

Ik zou zo even tientallen verhalen vertellen van jongeren die wij hebben bijgestaan de afgelopen jaren, omdat ze niet op hun potentie beoordeeld worden door het systeem. Met ouders die naar hier kwamen als immigranten en het onderwijssysteem niet goed genoeg kennen om tegenwicht te bieden wanneer de school hun kind niet op waarde weet te schatten vanwege het cultuurverschil.

Kinderen die dan belanden op een school die veel lager zit dan hun niveau, waar ze dan verder vastlopen omdat het niet uitdagend genoeg is voor ze.
Belachelijk eigenlijk; maar ook een verkwisting van zoveel intellect.
En; het houdt een vicieuze cirkel van een middenklasse in de immigrantengemeenschap in stand. Want iemand die de potentie heeft om hoogopgeleid te worden komt terecht in een middelmatige carrière.

Zonde!

Dit is waarom organisaties als het Weekend College, die onderwijsondersteuning bieden aan mensen die het nodig hebben, zo belangrijk zijn. En het is waarom we hier zijn vandaag, om het probleem van onderwijsongelijkheid te bespreken. Het is me daarom een genoegen om dit gezelschap van onderwijsprofessionals, ambtenaren, policy makers, ouders, universiteitsstudenten, etc te verwelkomen.

Goedemiddag.

Mijn naam is Marvin Hokstam en ik ben projectleider van het Weekend College. Ik vind het iedere dag een voorrecht om samen met een geweldig team van professionals, vrijwilligers en jongeren -voornamelijk uit de wijk-, hier een plek te bieden aan jongeren, waar ze hun talenten kunnen ontwikkelen. Waar hun intellect uitgedaagd wordt. Een veilige plek waar ze slim mogen zijn, samen met andere slimme kinderen. Waar gewaakt wordt dat ze niet als vanouds wegvallen in een valkuil waarin zoveel jongeren terechtkomen vanwege hun afkomst, hun huidskleur of hun postcode.