Aan tafel tijdens DeWeek tegen racisme , met Yasin Yaylali en Emin Kececi, Meester Kwame en Sarita Bajnath: Hoe gaan we om met verschillen in achtergrond in en rondom het klaslokaal?

Ik heb tal van verhalen over onderadvisering.

Dan denk ik nu aan dat meisje uit Syrie dat men naar het laagste niveau van vmbo wilde droppen omdat ze problemen had met Nederlands, terwijl wij zagen dat ze vakken als rekenen en biologie goed oppakte. We hebben toen met de school gepraat en hun gezegd dat we haar gingen helpen met Nederlands en Engels, als ze haar niet dropten. Dit jaar zwaait ze af van HAVO 5!

Hoe kunnen opvoeders hierbij worden betrokken?

Door hun erbij te betrekken!

Ik ben nu in gesprek met een school over een student die in problemen komt met docenten vanwege zijn gedrag. En dat gedrag stamt gewoon uit zijn cultuur. Dus wil men hem afschrijven, in plaats van dat men het kind centraal plaatst en overweegt waar het bij de school fout zit. En sinds ze ons kennen nemen ze geen contact meer met zn moeder, omdat die geen Nederlands spreekt. Dus denken ze met ons te moeten communiceren.

En dat kind maakt daar gebruik van natuurlijk, want zn moeder spreekt de taal niet, dus hij kon letterlijk zn gang gaan.

Hoe doen scholen aan ouderparticipatie? Wordt er specifiek gesproken MET ouders van kinderen van migrantenafkomst over de specifieke dingen die deze ouders meemaken met deze kinderen?

Wat bij ons werkt is dat onze ouderparticipatie ook een uitwisselingsmoment is. Ouders praten met elkaar  over hun ervaringen.

En ze willen dat ook he. Dat hebben we laatst toch gezien toen ouders in Zuidoost hebben voorkomen dat hun kinderen gingen meedoen met die domme anti lockdown rellen.

Betrek ouders door hun in te zetten.

Wat zijn de gevolgen van een ‘wit team’ op school op leerlingen met een bi-culturele achtergrond?

Onderwijzen is opvoeden he. En ja tja, we moeten ophouden met ervan uitgaan dat wit de default is en dat witte onderwijzers alles kunnen opvoeden. Het onderwijs voldoet niet aan de behoeftes van kinderen van kleur; ze gaan naar witte scholen, waar door witte mensen geleerd hoe ze witte mensen moeten zijn in een wereld die aan mensen van kleur constant aan het zeggen is dat ze geen witte mensen zijn.

Die kinderen zijn niet gek.

Ik had vanmorgen nog moeite om iemand uit te leggen dat het hebben van Moslim scholen, Joodse Scholen, Hindu scholen niet betekent dat er segregatie is, maar respect voor cultuur. Ik vraag me trouwens af waarom er geen afro scholen zijn.

Ik zeg niet dat witte docenten niet voldoen, maar het heeft te maken met cultuursensitiviteit. Ik heb ook niet de volledige sensitiviteit als het om een moslim kind gaat. Toen ik het vak diversiteit doceerde kon ik heel goed standpunten vanuit de zwarte gemeenschap brengen, dus om dat te balanceren nodigde ik moslim gastsprekers uit.

Ik ben er zeker van he, dat de docenten die kinderen onderadviseren, echt denken dat ze het goed doen. Vorige week was er een artikel  dat ik las over een onderwijzer in Amerika. Een leerling van 5 of zo had teveel toiletpapier gebruikt en je snapt het al, het toilet raakte verstopt. Die onderwijzer heeft hem toen opgedragen om zijn hand in het verstopte toilet te steken om de verstopping eruit te halen.

Wat voor iemand doet dat? Iemand die echt denkt dat het zo moet. Die zichzelf dan ook verdedigt door te zeggen dat het niet racistisch bedoeld was. Ze geloofde het echt.

Ik zeg niet dat het ook hier gebeurt; wat ik wel zeg is dat mensen echt denken dat ze niet racistisch bezig zijn en dat ze hun werk top doen. Leren wij hen dat het anders moet? Zijn er sancties of bedekken we het met de mantel des liefde?

Nog 1: afgelopen maandag zat ik met een vader van een 13jarige jongen uit Irak die gedragsproblemen vertoont op school. Ze overwegen ook om hem af te schrijven. Ondertussen loopt die jongen bij een psycholoog. Maar niemand heeft ooit doorgevraagd over wat die jongen heeft meegemaakt in Irak voordat hij zes jaar geleden naar hier kwam. Ik vraag dat dus wel en dan vertelt de vader dat deze jongen allerlei verschrikkelijke dingen heeft meegemaakt tijdens de oorlog. Het is gewoon een kapot kind dat gefixt moet worden, maar niemand die wat doet. En hierop wordt hij afgerekend.

IK had een paar weken geleden een optelsom gemaakt. Vorig jaar februari was ik racistisch bejegend in een benzinepomp bij mij in de buurt. Dus ben ik er nooit meer naartoe gegaan, want ik vond dat iemand die mij racistisch bejegent niet van mij moet verdienen. Die optelsom die ik maakte liet me zien dat ik 2760 euro ergens anders heb besteed aan benzine.

Door racisme laten we als land, als wereld een heleboel potentie liggen op deze manier. Een heleboel mensen komen niet volledig tot wasdom omdat ze worden tegengehouden in hun groei. Denk er maar even over na: er zijn 281 miljoen migranten op aarde die ergens anders wonen dan hun land van herkomst. En ze worden heel vaak onheus behandeld. Ik ben migrant, maar ik heb me om die bullshit heen omhoog kunnen werken, dus ik kan me 2700 euro aan benzine veroorloven. Stel je nou eens voor dat al die 281 miljoen mensen ook de kansen kregen die ze verdienen. Of stel je voor dat ze allemaal ophouden met hun geld besteden op plekken waar ze onheus worden bejegend. Dat is 281 miljoen MAAL 2760 euro! JA ik weet het, niet allemaal worden achtergehouden, maar stel je eens voor hoeveel potentie verloren gaat??

Ik heb drie studenten genoemd die de kansen ontnomen worden ….

En op welke manier kan uitsluiting, discriminatie en het verschil in resultaten tegen worden gegaan? De mensen die beleid maken, bijvoorbeeld in de Tweede Kamer, hebben geen kleur. Welke gevolgen heeft dit voor de keuzes voor het onderwijs? 

We doen aan symptoombestrijding. Dat is mijn favoriete woord de afgelopen tijd.

Wat ik meemaak is dat De overheid organisaties vraagt om de achterstand in het onderwijs, die door COVID was veroorzaakt, tegen te gaan. Dus Ik werd gebeld voor ideeën voor leerondersteuning; want dat is mijn werk. En ik dacht jullie snappen het echt niet dus

Want De achterstand in het onderwijs is niet slechts gecreëerd door COVID. Hij bestond er altijd al. Studenten van kleur lopen al jaren achter en vallen al jaren door de mazen van het net. Omdat het onderwijs niet aansluit op hun beleveniswereld. Het is ook achterhaald. We leiden nog steeds jongeren op voor banen die in de toekomst niet meer gaan bestaan.

COVID heeft het probleem alleen maar meer vleugels gegeven en meer urgent gemaakt.

En we hebben altijd maar het symptoom bestreden. Organisaties als het Weekend College, waar ik voor werk, zitten al jaren de mazen van het net op te vullen, door op alternatieve manier leerondersteuning en onderwijs te bieden. We lossen al jaren incidenteel een structureel probleem op.

En trouwens dat geldt niet alleen in het onderwijs. Over de gehele linie hebben we gezien dat het systeem niet werkt.

COVID was een crisis maar het heeft ons eigenlijk eerder een kans geboden om te fixen wat kapot was. Dit was een kans om met organisaties die incidenteel oplossingen bieden, om de tafel te gaan zitten en structureel het structurele probleem oplossen. Maar dat is niet gebeurd. Daarom wordt ik gebeld voor mijn ideeen voor leerondersteuning.

Nu zijn we zo’n beetje terug bij de situatie vόor covid. We zijn de draad weer aan het oppakken om door te gaan op de weg waar we ons op bevonden. Met een paar aanpassingen hier en daar, mondkapjes, anderhalve meter … maar verder weinig.

Hebben we als mensheid gedurfd racisme een doodsteek toe te brengen? Nee. Onze premier heeft temidden van de BLM demonstraties letterlijk gezegd dat er geen excuses komen voor het slavernijverleden. OMDAT DAT POLARISATIE IN DE HAND ZOU WERKEN.

Dat schept toch geen vertrouwen?

En er zullen mensen zijn die zullen zeggen dat we tevreden moeten zijn met de verandering die is gekomen na de BLM demonstraties, maar welke dan? De familie van George Floyd krijgt 27 miljoen dollar van de staat, maar komt er echt daadwerkelijk straf voor politieagenten die over de schreef gaan?

Ik ben 3 weken geleden een kanker nwoord genoemd in het verkeer. Kan ik nu aangifte doen tegen dit soort racisme? Hebben we zwarte piet afgeschaft? Hebben we het werk gedaan om dingen die kapot zijn echt te fixen?

We hebben het al jaren over onderadvisering, maar hebben we de durf om echt dingen te veranderen? Gooien we het schoolsysteem om zodat alle kinderen echt het gevoel hebben dat hun school er ook voor hun is? Hebben we ervoor gezorgd dat docenten meer cultuurbewust worden?

Gooien we het roer om?

Er zijn nu gesprekken gaande over zomerschool van dit jaar, om kinderen bij te spijkeren voor reguliere schoolvakken. En ik heb zoiets van jongens, waar zijn we mee bezig? Gaan we bijspijkeren voor vakken waarmee ze worden opgeleid voor jobs die er over 10 jaren niet bestaan? Overwegen we dat ze achterlopen omdat we hen in opleidingen blijven duwen die niet bij hen passen, op scholen waar ze niet willen zijn … omdat die niet bij hen passen?

Dit is toch de kans om het roer om te gooien?

Dat is waar het fout gaat. Daar gaat het clashen.

Zelfs mijn organisatie he, doet aan symptoombestrijding. Coaches van kleur waar de studenten zich mee kunnen identificeren. Rolmodellen van kleur komen regelmatig workshops geven. We gaan mee naar school als er wat mis zit. Maar ook wij zijn er maar 8 uren op een zaterdag. Heel intensieve uren, maar daarna gaan de kinderen terug naar scholen waar er weinig wordt gedaan aan hun specifieke identiteit.

Dat ding is, we hebben de kans gemist. We hadden met covid de reset button in de handen en we hadden de kans om dingen opnieuw te starten.

Maar we blijven maar de symptomen bestrijden.

Wat zijn effectieve manieren voor docenten om het gesprek over racisme, verschil in achtergrond, identiteit en educatie te voeren?

Kijk, lesgeven is opvoeden. Het is een opdracht. Het moet ook zo benaderd worden. Zeker als je kinderen met een migratie achtergrond in de klas hebt.

Toen ik les gaf ging de les niet alleen over de les, maar ook over de student. Ik heb Engels gedoceerd, maar we hadden het al heel snel, in het engels, over actualiteiten. Ik bracht hun leven in de klas. Ik maakte het persoonlijk. Bleek dat ze moeite hadden met de Nederlands juf, dus zaten we tijdens de Engels les, soms Nederlandse opdrachten te maken.

Het gaat om cultuursensitiviteit. Om in willen zien dat er een dominante cultuur is die alle anderen overschaduwt. En bereid zijn om de andere culturen ruimte te willen geven. Zo maak je dat iemand zich welkom voelt. Een welkom persoon wil aanwezig zijn en aanwezig blijven.

Maar ook hier moet het roer totaal om.