Het gordijn

Ik was jong, 16 of zo en zat net op havo denk ik. Op weg maar huis liep ik langs de woning van de buren.

Nu moet je weten dat ik daarvoor nog nooit interessant genoemd was. Ik was vroeger goofy en meisjes op school spraken liever met die Debarge achtige gasten en ik was voordat ik meisjes opmerkte heel erg gepest door die Debarge achtige gasten.

Dus toen een van de twee dochters van de buren van achter het raam psssst naar me begon te roepen, wist ik niet wat ik ermee moest. Waren ze een kiek op me ah nemen of was ik echt interessant voor ze?

Mijn broer maakte er korte metten mee. Ik vertelde hem dat het me “stoorde” dat een van die meisjes me schijnde en hij maakte een grote tyuri naar me. “Je lult. Als het je echt stoort kan je ook bij de volgende bushalte uitstappen en de andere weg naar huis nemen.”
Dat had qua loopafstand niet veel uitgemaakt inderdaad.

Ik heb z’n raad nooit opgevolgd. Die onbekende ervaring van misschien begeerd worden voelde wel goed aan.

Ik heb trouwens nooit geweten welke van die twee dochters van de buren het deed. Het enige dat ik altijd zag was het gordijn dat mysterieus bewoog.