Volgend schooljaar verzorg ik het vak Culturele Diversiteit niet meer, maar de ervaring die ik opdeed terwijl ik het gaf is blijvend! En die mocht ik in prive setting inzetten.

My life on a rollercoaster.

Vanmiddag sprak ik met dames die deelnemen aan de Nubian Model Queen, over diversiteit en hoe belangrijk het is dat mensen elkaars verhalen leren.

“Dan is diversiteit makkelijker. Als je elkaars verhalen kent, dan is het moeilijker om te stereotyperen of aannames te maken. Dan is racisme moeilijker. Want hoe ga je iemand onheus behandelen of wantrouwen als je hem goed kent?” gaf ik de dames ter overweging.

Ik vertelde ze dat bewustzijn van diversiteit rijkdom is. “We wonen met z’n allen op deze ene aarde en we kunnen hem niet inruilen voor een andere. We moeten het samendoen en samen doen we het beter.”

“We kennen allemaal wel de verhalen van mensen die onheus worden behandeld vanwege hun afkomst. Ik kan je van mezelf een 20tal vertellen. Toen een beveiliger me achtervolgde in de ESPRIT in Den Haag. Vrouwen die hun handtasje stevig vastpakken als ze me zien. Toen ik werd overgeslagen voor jobs die ik met mn ogen dicht zou kunnen doen.

Maar we moeten niet de fout maken dat dit alleen gebeurt wanneer het mensen van verschillende afkomst betreft. Er is ook diversiteit onderling, tussen mensen van dezelfde afkomst. We trappen allemaal wel eens in die val.

Ik ook! Een tijdje geleden moesten mijn studenten iemand van “een andere cultuur” interviewen. “Meester, ik kan niemand vinden!,” klaagt een Surinaamse meisje. Dus ik stap resoluut naar buiten en grijp de eerste-de-beste “Marokkaanse” jongen die ik op de gang zie bij de arm en sleep hem het lokaal in. Hij kijkt me verbouwereerd aan, zo van “wtf!?” Ik, in m’n warmste big brother stem: “hoe heet je broeder?” Hij: “Taoufiq” zegt hij. Ik vertel: “Help effe. Dit meisje moet iemand interviewen. Waar kom je vandaan?” Hij, in het meest “Marokkaanse” accent ooit: “Uit Purmerend …”

Dat was stereotyperen. Ik heb iets aangenomen over iemand. Ik ben geboren in Suriname, maar ik zie mezelf niet als Surinamer; door slavernij ben ik een man van Afrikaanse afkomst met een Nederlands paspoort. Dat zei deze jongeman dus ook.  Ik dacht hij is Marokkaan, maar hij zegt ik ben ook Nederlander.”

Ik was blij dat ik mocht bijdragen aan het bewustzijn van zwarte jonge vrouwen die meedoen aan een pageant die zwarte jonge vrouwen in hun kracht zet, in een wereld waar ze wel eens minderwaardig behandeld kunnen worden vanwege hun afkomst en huidskleur.

“Laat niemand jullie ooit zeggen dat jullie minder waard zijn En kijken jullie ook nooit neer op anderen, maar stel je open om andere mensen te leren kennen. Mijn stelregel is ‘niemand is beter dan ik en ik ben beter dan niemand.”

Pientere jonge dames zijn het, die het de jury volgende week zaterdag moeilijk gaan maken.

Ik gaf ze mee dat alhoewel 1 van hen tot Queen gekroond zal worden, ze in mijn boek allemaal winnaars zijn. “Niet alleen omdat jullie allemaal prachtig zijn, maar ook omdat jullie de durf hebben om hieraan mee te doen. Iedere seconde van je leven dient te tellen en door nu hier te zijn laten jullie dat ook gebeuren.”

Mooi dat ik mijn vrije zondag hiervoor mocht opofferen. Soms krijg je door te geven ;)