Een Congolees, net zo zwart als ik, voegde woord bij daad. Hij pakte een beeld terug dat belangrijk is voor zijn people, maar dat in het Berg en Dal museum werd tentoongesteld als zomaar zomaar Afrikaanse kunst.
Some real life Killmonger shit.

Het enige dat het filmpje nog mooier zou hebben gemaakt, zou zijn als hij niet Frans sprak maar de taal van zn ancestors.

De popo kwam toen aangesjeesd en arresteerde hem. En ik moest ervan huilen. Echte tranen. Toen ze het beeldje uit zijn veilige armen rukten, voelde ik het persoonlijk. Fysiek. Want ik ben ook het product van door kolonisten gestolen Afrikaanse pracht.
Mijn voorouders zijn ook zo weggerukt uit die boezem die voor hen veilig was.

En ik voelde trots voor die trotse Congolees, waar de mainstream media zijn daad diefstal noemde. “Er zijn ook andere manieren om je spullen terug te eisen, zag ik iemand reageren.
Een zwarte man.

Dat ding van zijn aan de juiste kant van de geschiedenis, is dat je het vaak achteraf doorhebt dat je er niet was.

Toen Martin Luther King zich verzette tegen de onderdrukkking en marginalisatie en discriminatie die mensen als hij doormaakten, was 33% van de Amerikaanse bevolking het met hem eens.
63% vond hem een klootzak die op een andere manier zijn menswaardigheid moest eisen. Daar zaten ook zwarte mensen tussen.

De kranten maakten dit soort prentjes over hem.

Vandaag wordt MLK een held genoemd en heeft hij een nationale vrije dag. Racisten gebruiken hem om naar anti racisten te schermen: “MLK zou het niet zo hebben gedaan”
Ze vergeten dat MLK in zijn “I Have a Dream” Speech ook zei “If not us, then who? If not now, then when?”

Geschiedenis wordt nu gemaakt. Aan welke kant ervan bevind jij je?