Cotton, wiens naam klinkt als de zweep van een basya in het veld, verzet zich ook tegen het 1619 project dat slavernij een prominenter plek geeft in de geschiedenis en riep op om de overheidsfondsen in te houden van alle scholen die dit project in hun curriculum opnemen. Want slavernij erkennen en leren op school, zou verdeling brengen in de gemeenschap.

Dat zei Cotton, van wie ik zeker ben dat zijn opa zwarte babies aan alligators voerde.

Weet je nog toen ik schreef dat Nederland een monument is voor slavernij?

Tom Cotton is het dus niet met me eens. Hij eist die eer op! Voor zijn land. Trots “Nee joh, Amerika is HET monument voor de slavernij!”

Ik zeg “rustig man. Dat bepaal jij niet. Zolang een groot deel van de Nederlanders trots is op het koloniaal verleden … zolang Rutte net als jij erbij blijft dat slavernij niet iets is waar je je voor moet excuseren … zolang Rutte zegt dat excuses voor polarisatie zullen zorgen

Tot dan delen Nederland en Amerika de hoofdprijs voor Slavernij Monument.”

Verdiend! En punt uit.

Kijk naar Tom Cotton trouwens. Zelfde lege mannelijke Karen, loze maar zelfverzekerde blik op een groot hoofd boven veel te smalle schouders met zo weinig houvast dat zijn colbert er telkens van af lijkt te glijden; net als Rutte.

Vogels van geijkte pluimage