Ik ben geslaagd van het HAVO met het laagst mogelijke cijfer voor Economie. Ik was geen sterstudent, maar ik haalde wel goede cijfers voor alle andere vakken: Nederlands, Engels, Bio, Aardrijkskunde, Maatschappijleer; echter, wat ik ook deed, ik snapte Economie niet! Vroeger zou men zeggen dat ik er dom voor was.

Een vriendin van mij die ik in geen 35 jaar gezien heb, die vroeg haar broer (ook eco docent) om mij te tutoren. Hij woonde aan de andere kant van de stad, maar ik wilde mijn HAVO diploma halen, dus ik bracht het offer. Iedere week pakte ik een paar keer per week twee bussen naar de buurt waar hij woonde en liep dan nog een half uur lang vanuit de bushalte naar zijn huis, ergens in een obscure straat met bos aan weerszijden.

Dat deed ik maandenlang en hij was supergeduldig; legde me die shit haarfijn uit daar aan zijn keukentafel. Had hij niks beters te doen? Maar het mocht niet baten. Zijn geduldige uitleg ten spijt, het bleef gewoon niet hangen. Dat vak maakte gewoon geen sense voor me.

De eindexamens kwamen en ik haalde voor alle vakken goede cijfers, maar economie moest ik herkansen. Deed ik ook, maar toch net niet een hoog genoeg cijfer. Ik huilen.

Komt mijn eco docent naar me toe en die zegt dat mijn tutor een goed woordje voor me gedaan heeft.

Ik werk nu ook in het onderwijs dus ik kan me voorstellen hoe dat gesprek tussen hen ging.

Ze kwamen elkaar tegen in de docentenkamer .

“Collega goedemiddag”

“Ey brada, fa?”

“Ik moet je wat vragen. Die jongen Hokstam. Die snapt dat kaolo vak gewoon niet. A boi slap man”

“Tja …”

“Ja tja, maar hij doet het goed bij andere vakken toch. Ik weet niet of je t weet, maar hij is de afgelopen maanden iedere week bij me geweest voor hulp. Ma a san ney go!”

Hij gooit zijn handen verloren in de lucht en draait met z’n ogen.

“Echt? Dat wist ik niet”

“Luku noh. Yep a boi. A boi don no k’ka gi a vak! Maar als we hem niet helpen gaat hij niet slagen en da’s zonde want hij heeft een geweldige toekomst voor zich. Dit wordt een wereldjournalist, i kan brib’ mi .

Wedden?

Anyway, als je hem helpt ben ik je dan een favor schuldig. Ik was je auto voor je”

“Ok deal”

Dus mijn eco docent -Hindustaanse man met zo’n grote kale plek op zijn hoofd dat je er vliegtuigen op kon landen-, die kwam naar me terwijl ik zo zat droevig te zijn omdat ik geen Havo diploma zou halen omdat ik dat ene kaolo vak waar ik niks mee zou doen in de toekomst, niet snapte. En die zei: “Hokstam, dit moet je aan niemand zeggen, maar van mij krijg je die resterende cijfers die je nodig hebt om te slagen.”

Het is al meer dan 30 jaar geleden, dus ik mag het nu vertellen

Zo heb ik mijn HAVO diploma dus. Omdat een docent in me geloofde en een andere me wilde matsen. Ik heb hun geen van beiden ooit weer gezien. Realiseer me nu dat die ene waar ik naartoe ging me nooit een cent gerekend heeft voor die hulp die hij geduldig bood; nooit over gehad.

Soms, wanneer je iemand iets probeert te leren en die persoon wil de les maar niet snappen, komt er een moment waarop je je handen verloren in de lucht moet gooien en accepteren dat die persoon er gewoon te dom voor is.

Want …

Hoe lang leren wij al aan mensen dat racisme niet kan?

Hoe lang moeten we nog aan mensen blijven vertellen dat je elkaar niet beledigt op grond van huidskleur, uiterlijk, religie etc?

Dit is 2020, niet 1987 toen ik de halve stad moest doorkruisen om info te halen … toen er geen internet was en je je kon beroepen op ignorant racistisch gedrag …

Als ik nu zou meedoen aan een onderzoek “of ik zwarte piet racistisch vind”, dan blijf ik meedoen aan die les verzorgen die maar niet doordringt bij de studenten.

Dan heeft al het werk dat de activisten de afgelopen jaren verzet hebben, geen zin gehad. Dan heeft Martin Luther King voor niks gemarcheerd en is hij echt letterlijk voor niks vermoord. Dan hebben onze voorouders -de Marrons- voor niks hun leven in de strijd geworpen om aan kolonisten duidelijk te maken dat zij ook gewoon mensen waren die recht hadden op leven. Dan is BLM laatst voor niks geweest. Want niemand heeft wat geleerd.

Zo kunnen we niet blijven doorgaan.

Deze mensen zijn gewoon te dom en we moeten maar accepteren dat ze niet gaan slagen. Dit is geen economie, maar mijn leven. Ik ga niet blijven meewerken aan bewijs leveren dat het er wel toe doet. Dat ik recht heb op rust zonder een maand lang door een heel land te worden beledigd, nadat ik al jaaaaren zeg dat het niet hoort en dat het pijn doet wanneer je me pijn doet.

Ik ga niet mee werken aan een onderzoek zodat organisaties daar geld mee mogen verdienen terwijl ik letterlijk te horen krijg dat ik er geen geld mag verdienen met wie ik ben. (heb je dat meegekregen?)

Nee, ik geef het geen shot. Mijn docenten van toen hebben me het voorbeeld gegeven, volgens welke ik leef en waardoor ik mijn tijd geef aan jongeren helpen bij hun schoolprestaties. Maar dit doe ik niet meer. Ik gooi mijn handen in de lucht en rol met mijn ogen en accepteer dat mensen die nog moeten leren dat racisme niet kan … die moeten onderzoeken of racisme kan … dat die don no k’ka zijn. En niet te genezen. Dus ik probeer het niet