Ik kreeg vandaag de vraag waarom ik laatst schreef dat ik m’n verjaardag liever niet vier. “Boi du gewoon yere. Na yu dey tog!”

Ik glimlachte

“Tja, om dezelfde reden waarom ik niet geloof in landbezit: het is arrogant om te denken dat wij mensen zo belangrijk zijn dat de dag dat we geboren zijn, negen maanden nadat onze ouders seks hadden, uberbelangrijk is.

Belangrijker dan wat we echt doen in die tijd dat we hier op deze aardbol even doorbrengen.

Net zo arrogant als denken dat we echt land bezitten op deze aardbol die al miljarden jaren bestaat; datzelfde land dat al miljoenen keren en jaren in andere mensen hun bezit was.

Land waar we we dan om vechten en elkaar uitmoorden omdat we erin geluisd zijn dat we moeten geloven dat het van ons is en wij belangrijk zijn. Belangrijker dan de andere persoon die ook gelooft dat hij belangrijk is en dat land moet bezitten.

Daar worden oorlogen om gevoerd, mensen bij massa’s om afgemaakt, kinderen doodgebombardeerd op school, op land dat wij denken te bezitten.

Het is arrogantie.

Daar begint het mee.

En stoppen begint bij jou.

Stop niet met roepen dat oorlog niet moet en ga door met het delen van de vreselijke foto’s van onschuldige kinderen die vermoord zijn … maar begin ook bij jezelf de verandering te brengen die tot een kettingreactie kan leiden.

Zei ik dus.

Ik weet niet of die persoon me snapte.

Jij toch wel?