Ik ging dit verhaal niet vertellen, want ik hou niet echt van de social media reacties die je krijgt wanneer je vertelt dat je een ongeluk gehad hebt.

“Dat had je niet moeten doen!”, en “wat erg! Ik voel met je mee!”, “ik zou het volgende doen”, of “je zou dit moeten hebben gedaan” etc, kan ik niet veel mee.

Kom dan liever m’n dokterskosten betalen

Anyway, ik vertel het toch maar, omdat er een les in zit waar anderen ook wat aan kunnen hebben.

Leer hem.

Afgelopen woensdag, net toen ik naar buiten zou lopen, rinkelde mijn telefoon en was er ineens een geïrriteerde, irritante persoon aan de lijn. Mijn aandacht verslapte daardoor ff; ik stapte op de trap en mijn linkervoet gleed eraf. Mijn rechter ging erachteraan de lucht in, terwijl ik met mijn linkerhand in het luchtledige greep naar een reling die er had moeten zijn.

Ik gilde shitttt fuuuuuckkkk.

En ik knalde neer! Lange mannen vallen lang en hard!

Boem, boem, boem, boem de trap af op mijn rug en mijn stuit en ik kwam languit op het trottoir terecht, naast m’n auto. De persoon aan de lijn zei geïrriteerd hallo hallo. Ik kreunde “ik ben fucking gevallen!”, maar er kwam niks uit, want de val had alle lucht uit mijn lijf geduwd. Ik hing dus maar op. Ze belde terug, maar ik drukte haar weer weg.

Ik bleef nog een minuut of wat liggen, raapte toen mezelf op, strompelde naar m’n auto waar ik nog even bij kwam.

Toen zei ik “zoek het maar uit!” aan de rest van de dag, reed 10km p/u naar huis met mijn middelvinger in de lucht naar andere weggebruikers die me langzaam vonden. #kommeniescheluh! Ik klom in bed, bleef er twee dagen in en deed precies wat de dokter zei.

En ik maakte ook een reconstructie van mijn ongeval.

Ik sta altijd heel sterk op mijn benen (letterlijk en figuurlijk) en ben (letterlijk) nog nooit in mijn leven zo onderuit gegaan. Het had een beetje geregend, maar echt glad was die trap niet, toch?

En ik herinnerde me dat ik die ochtend al bijna was uitgegleden op mijn nieuwe Timberlands. Ik had het toen weggezet als een slippertje, maar als je erover nadenkt … hmmmm

Nou Googlen dus maar. “Is er iets met Timbs?”

En ja hoor! Er zijn hele online gesprekken daarover gevoerd de afgelopen jaren. Ik ben niet de eerste.

Nee, niet alle Timbs zijn slippery, maar die nieuwe paar die ik vorige week heb gekocht zijn heerlijk zittende, levensgevaarlijke dingen.

Geloof me maar, deze man die overal een zaaaacht rubberen kussen naartoe meesjouwt om onder zijn kont te plaatsen wanneer hij gaat zitten. Diezelfde man die toch liever niet gaat zitten omdat dat een pijnlijk proces is en dan liever niet opstaat omdat dat een pijnlijk proces is. Die dan toch niet te lang staat omdat dat een pijnlijk proces is. Die toch bikkel gaat werken, waar z’n stagiaires hem een ouwe man noemen

Fysio zal een uitkomst moeten brengen de komende tijd.

Maar wees gewaarschuwd bij je volgende Timbs aankoop.

Ik weet wat ik er verder mee doe.

Als je toch advies hebt, stuur me een appje, dan stuur ik je een tikkie voor jouw bijdrage in mijn dokterskosten.