Wij blijven maar ronddwalen binnen de lijnen van het Eurocentrisme dat de wereld domineert. Het racisme, de discriminatie, de marginalisatie die ons ten deel vallen, liggen allemaal ook binnen die lijnen.

Zelfs ons verzet en onze verontwaardiging vinden plaats binnen die lijnen. Je vndt ze daar samen met een bagage aan Intellectuele Inteelt en op Europese ideeën gestoelde identiteiten die aan ons zijn gegeven maar die niet eens de oppervlakte schrapen van wie we eigenlijk zijn.

Gestut door achterhaalde noties over ons die we maar blijven herkauwen, omdat we onszelf maar blijven onderwerpen aan onderwijs dat ons die achterhaalde noties over ons leert. Onderwijs dat ons binnen die lijnen houdt.

En dan worden we bij tijd en wijle heel boos wanneer die achterhaalde noties en die onvolledige identiteiten die we ons eigen hebben gemaakt, op de korrel worden genomen.

Daar besteden we dan hele dagen, weken, maanden aan; wij houden de mensen relevant die ons op de korrel namen, terwijl zijzelf alweer doorgefietst zijn.

Die vieze vent op tv met die walrussnor, die zangeres van wie ik nog nooit een lied gehoord heb, die gebleekte politicus die zijn eigen identiteit verloochent, die PM die al bijna een jaar geen PM meer is; die niet lang voor die “excuses” nog zei dat excuses polarisatie in de hand zouden werken. Die excuses waarover we wekenlang gingen klagen omdat ze niet goed genoeg waren terwijl we hem niet hadden geleerd hoe hij hoort te excuseren.

Ook dat viel ook binnen die lijnen.

Telkens weer doen zij iets dat ons kwetst, maar we zijn dat gauw weer vergeten omdat we ons zo veilig wanen binnen die lijnen dat we er niet buiten kunnen denken.

Ironisch trouwens, want wij zijn meesters in het buiten-de-lijnen kleuren.

Het is een vicieuze cirkel, daar binnen die lijnen, waarin we telkens maar op afroep onze verontwaardiging uiten over de marginalisatie en het racisme en de discriminatie.

Het is tijd om die paradigma’s te verleggen, nieuwe hoogtes op te zoeken, grenzen te doorbreken, op golflengtes te gaan bewegen waar anderen niet aan kunnen tippen. Waardoor we sowieso niet meer passen binnen die lijnen.

Een vis wordt maar zo groot als de kom waarin het leeft. Heb je niet die foto’s gezien van goudvissen die enorm werden wanneer ze werden losgelaten in rivieren? Stap eens buiten die lijnen, snap wie je bent en word zo groot als een goudvis buiten een viskom.

We doen dat eigenlijk al dagelijks; we creëren met regelmaat zoveel bijzonders dat buiten die lijnen valt, maar we lijken telkens maar niet door te hebben dat het buiten die lijnen ligt.

Dus geven we het moois dat we maken telkens maar weg en wordt het teruggetrokken naar binnen die lijnen waar het verstikt wordt.

Het gebeurde met blues dat eerst negermuziek werd genoemd; het gebeurde met jazz dat anderen en niet wij neerbuigend “jazz” noemden omdat het niet klonk als muziek van binnen de lijnen; het gebeurde met rap dat eerst ghetto werd genoemd.

Totdat het werd gecolumbusd.

En boos dat ze worden trouwens wanneer een Zwarte vrouw country mooier maakt!

Anyway; nu heb je diepteloze blues, sjuloze jazz, soul zonder seasoning en rap zonder flow. En wij vinden het geweldig! wanneer zij er hun best mee doen.

Nee echt; ik heb nooit een lied van die griet gehoord, maar ik weet veel van haar af omdat jullie haar shit deelden.

En dan worden we boos wanneer deze zelfde mensen die wij onze shit lieten columbussen er niet mee weten om te gaan.

Verontwaardigd wanneer die onze identiteit gaan betwisten, wanneer ze doen alsof zij ons beter kennen dan wij onszelf kennen.

Ziedend wanneer ze zelfverzekerd woorden naar elkaar geen roepen waarvan ze horen te weten dat ze die niet mogen gebruiken.

Maar wij openden die deur, want wij bleven met hen binnen die veiligheid van die lijnen.

Terwijl we groter zijn dan die vicieuze cirkel binnen die lijnen.

“Jij hebt geen idee hoe groot jij denkt” zei iemand me een paar jaar geleden over wat ik doe. #wakeupcall

Dat zeg ik ook aan jou.

Stap buiten die verstikkende veiligheid van die geijkte lijnen en betreed een nieuw paradigma. Sjees op een nieuwe golflengte waar niks je deert.

Word groter dan die viskom.

Zo groot als je hoort te zijn, onbereikbaar voor bs van sjuloze zangeressen die woorden gebruiken die voor ons verzonnen zijn binnen die lijnen … woorden die ook alleen maar kracht hebben binnen die lijnen.

Je doet het al dagelijks!

Maar jij bent de enige die het niet ziet!