Het was al bijna 15u toen mn zoon aankondigde dat hij over een uurtje moest werken. Dat gaf me dus maar heel weinig tijd om nog wat samen met hem te eten. Dat alleen al is een cadeautje dat ik niet wil mislopen. Iedere seconde met die gast is me goud waard.
Dus wij snel op thuisbezorgd.nl op jacht naar eten. Maar het was zondag en in Zoetermeer was alles zo’n beetje dicht. De roti zaak ging de hele dag niet open, de Thai en Domino’s kon je niks van bestellen tot 16u.
Bleef alleen de Chinees in Meerzicht over. Babi pangan en dat soort soppige shit.
Shit! Dan maar. We hadden honger.
Dus we bestellen en ik rij ernaartoe om het op te pikken. Glij de eerste de beste deur naar binnen.
Staat daar een knorrige Chinese vrouw klaar om me te bokken.
Als je komt afhalen moet je naar andere deur. Dit is restaurant! Ga weer naar buiten en loop om. Daar is afhaal!.”
Zo van shuu van hier!
Ik denk huh, spreek je zo je klanten aan? Of heeft het (weer) met mij en m’n huidskleur te maken? Maar ik laat het liggen omdat je niet alles hoeft op te pikken.
Woozaa
En ik loop om.
Is ze daar weer.
Het is een andere deur, maar naar dezelfde ruimte nagenoeg, met een dunne scheidingswand ertussen. Zo’n lage wand waar je overheen kan zien. En Knorrie runt beide kanten van de wand!
Zonder nog een vraag te stellen probeert ze me meteen een bestelling in m’n hand te duwen die ik niet herken. Ik zeg nee das m niet!
Ik noem mijn zoon z’n naam en zeg wat hij besteld heeft en noem ook specifiek de garnalen in de bestelling want die zie ik niet, maar ze knort kortaf “er zijn geen garnalen besteld!”
Zo van shuuu van hier!
En nog blijf ik beleefd want ik ben wel s vaker ongeduldig genoemd. Ik bel mn zoon en hij komt naar binnen en laat op z’n telefoon de bestelling zien.
En haar toon verandert meteen. Ooohhhh je hebt via thuisbezorgd besteld. Vriendelijk.
Die garnalen waren er ineens wel!
En het dringt op dat moment tot me door dat ik al die tijd voor haar dus een fietsbezorger was. Een etenloopjongen. En een Zwarte ook nog. Daar verspil je toch geen vriendelijkheid aan?
Dus ik wil ontploffen met “wat voor bullshit is dit? Nu daar je doorhebt dat ik klant ben wil je ineens vriendelijk gaan doen. Maar ook een fietsbezorger behandel je niet zo. En …”
En toen legde mijn knappe, indrukwekkende, charismatische zoon zijn hand op m’n arm met een blik die zei “pap. Niet je energie en je humeur verkwisten aan dit domme mens dat je verder niks kan schelen.”
Heeft hij van mij
En weg is m’n irritatie.
M’n zoon is m’n kryptonite.
We pakken het eten en vertrekken. Onderweg zien we nog zo’n thuisbezorgd gast op een fiets. “Zie je pap? Je hoodie is dezelfde kleur als zijn uniform. Ze dacht echt dat jij een bezorger was”
“Maar dat geeft haar niet het recht …”
“Jaaa jaa” zegt hij kalmerend
En hij grapt erbij. “Wil je haar terugpakken? Ga dan een keertje terug met deze hoodie die je nu aanhebt en neem gewoon mee wat ze je meegeven”
We lachen
En komen thuis aan.
En shit t eten was smerig.
Never again
Comments are closed