Ik heb een gloeihekel aan de ongelijke rode loper die Nederland uitroldde voor de Ukrainers. Op meer plekken op aarde woedt er oorlog en Nederland besloot liever haar weelde die zij bij elkaar roofde over de ruggen van anderen, te delen met mensen die “zo op Nederlanders lijken.”
Hebbiknie verzonnen … zei Nederland zelf.
Ik heb te doen met een ieder die moet doorstaan wat zij doorstaan, en toch was ik niet blij dat hele dorpen uit de grond werden gestampt voor deze mensen door dit land dat ander leed haar rug toe keert.
Moslims die oorlog ontvluchtten mochten het maar zelf uitzoeken, Afrikanen die in Ukraine studeerden kregen geen verblijfsvergunning.
Maar ECHTE Ukrainers waren welkom!
Niet hun schuld dat Nederland zo is, maar fuck hun!
Vond ik dus
Warchild moet bij mij niet aankloppen met boehoe verhalen voor donaties
Nu-uh
Maar gisteren, terwijl ik op kantoor zat, zag ik een groep voor wie een gebouw tegenover mij is ontruimt, vrijwillig het hele terrein opruimen.
Ze gingen van het ene punt naar het andere, hark en schep en schoonmakzakken in de hand.
Mannen, vrouwen, tieners, kinderen, staken hun armen samen uit de mouwen zodat waar ze nu verblijven niet verloedert. Omdat hun kinderen er opgroeien, er spelen, er rollerskaten
M’n hart smolt
En eerlijk, ik moet toegeven: ik was trots op ze
Je verblijfplaats is een paleis, no matter what
Treat it like that
Comments are closed