Mijn studenten moesten gisteren voor een opdracht over diversiteit iemand van “een andere cultuur” interviewen.
“Meester, ik kan niemand vinden!,” klaagt het Surinaamse meisje dat altijd teveel en te luid praat.
Dus ik stap resoluut naar buiten en grijp de eerste-
de-beste “Marokkaanse” jongen die ik op de gang zie bij de arm en sleep hem het lokaal in. Hij kijkt me verbouwereerd aan, zo van “wtf!?”
Ik, in m’n warmste big brother stem: “hoe heet je broeder?”
Hij: “Toaufiq”
Ik vertel: “Help effe. Dit meisje moet iemand interviewen. Waar kom je vandaan?”
Hij, in het meest “Marokkaanse” accent ooit: “Uit Purmerend meester.”
Ik: ….
Comments are closed